تا گلو گریه کند بغض فراهم شده است: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان = تا گلو گریه کند بغض فراهم شده است
  | مطلع=تا گلو گریه کند بغض فراهم شده است
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = محمدعلی بهمنی
  | نام شعر =بیمار غیر شربت اشک روان نداشت
  | مصحح =  
  | نام شاعر = محمدعلی بهمنی
  | بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل
  |قالب =غزل
  | وزن =فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
  |وزن = فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
  | موضوع = امام حسین(ع)
  |موضوع = امام حسین(ع)
  | مناسبت =شب اول محرم
  | قبلی =
  | زمان سرایش = معاصر
| بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۷بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}


'''تا گلو گریه کند بغض فراهم شده است''' از شاعر معاصر ایرانی [[محمدعلی بهمنی]] درباره امام حسین(ع) است. این شعر آیینی در قالب غزل مناسب شب اول محرم الحرام است. بهمنی این شعر هفت بیتی را در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن سروده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است|چشم‌ها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است}}
{{ب|تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است|چشم‌ها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است}}
خط ۲۷: خط ۲۵:
{{ب|من نه مَداحم و نه مرثیه‌سازم - امّا|سر فراز آن‌که به توفانِ شما خم شده است}}
{{ب|من نه مَداحم و نه مرثیه‌سازم - امّا|سر فراز آن‌که به توفانِ شما خم شده است}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
چتر برای چه؟ خیال که خیس نمی‌شود
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۴

تا گلو گریه کند بغض فراهم شده است از
محمدعلی بهمنی



در قالب غزل

با وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

موضوع: امام حسین(ع)


تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده استچشم‌ها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
نه فقط شاعر این شعر عزا پوشیده‌ست!واژه‌هایش همه، همرنگ مُحَرّم شده است
ظهر داغی‌ست، عطش‌ریزی روحم گویاستاز سرم سایۀ طوبانفسی کم شده است
«هر که دارد هوسش» نه! عطشش بسم‌اللهراهِ عشق است و به این قاعده مُلزَم شده است
سوگوارانِ شما، مرثیه‌خوانِ خویش‌اندبی‌سبب نیست که عالم همه ماتم شده است
«من مَلک بودم و فردوس برین» می‌دانداین مَلک شورِ که را داشت که آدم شده است
من نه مَداحم و نه مرثیه‌سازم - امّاسر فراز آن‌که به توفانِ شما خم شده است