قصیده ای که در او مدح مرتضی نبود: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۴: خط ۱۴:
  | منبع = دیوان جویای تبریزی
  | منبع = دیوان جویای تبریزی
}}
}}
'''قصیده ای که در او مدح مرتضی نبود''' میرزا دارا یا میرزا دارا بیک جویا تبریزی که اصل وی از تبریز است در کشمیر به دنیا آمد و در تبریز نشو و نما یافت و به سال ۱۱۱۰ یا ۱۱۱۸ه.ق درگذشت. در عهد عالمگیرشاه، مشهور و مورد احترام و اکرام وی وحاکمان ‏کشمیر قرار گرفت.جویا تبریزی از چهره‌های نامدار در سبک هندی است. او از مهم‌ترین شاگردان صائب تبریزی به شمار می‌آید.
'''قصیده ای که در او مدح مرتضی نبود''' [[میرزا دارا یا میرزا دارا بیک جویای تبریزی|جویا تبریزی]] که اصل وی از تبریز است در کشمیر به دنیا آمد و در تبریز نشو و نما یافت و به سال ۱۱۱۰ یا ۱۱۱۸ه.ق درگذشت. در عهد عالمگیرشاه، مشهور و مورد احترام و اکرام وی وحاکمان ‏کشمیر قرار گرفت. جویا تبریزی از چهره‌های نامدار در [[سبک هندی]] است. او از مهم‌ترین شاگردان [[معروف ترین شاعری است که در سبک هندی شعر سروده است|صائب تبریزی]] به شمار می‌آید.


==معرفی شعر==
==معرفی شعر==
این شعر، غزل است و دارای 7 بیت می باشد.وزن آن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن بوده و در مدح میرالمومنین علی(ع) است.   
این شعر، غزل است و دارای 7 بیت می باشد.وزن آن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن بوده و در مدح [[امیرالمومنین علی بن ابیطالب علیه السلام|امیرالمومنین]] (ع) است.   


== متن شعر ==
== متن شعر ==

نسخهٔ ‏۵ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۹

قصیده ای که در او مدح مرتضی نبود
اطلاعات شعر
نام شعرکیش اهل محبت
نام شاعرمیرزا داراب جویا
قالبغزل
وزنمفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
موضوعمدح امیرالمومنین
مناسبتمجالس شیعه
زمان سرایشقدیم
زبانفارسی
تعداد ابیات7
منبعدیوان جویای تبریزی


قصیده ای که در او مدح مرتضی نبود جویا تبریزی که اصل وی از تبریز است در کشمیر به دنیا آمد و در تبریز نشو و نما یافت و به سال ۱۱۱۰ یا ۱۱۱۸ه.ق درگذشت. در عهد عالمگیرشاه، مشهور و مورد احترام و اکرام وی وحاکمان ‏کشمیر قرار گرفت. جویا تبریزی از چهره‌های نامدار در سبک هندی است. او از مهم‌ترین شاگردان صائب تبریزی به شمار می‌آید.

معرفی شعر

این شعر، غزل است و دارای 7 بیت می باشد.وزن آن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن بوده و در مدح امیرالمومنین (ع) است.

متن شعر

قصیده ای که در او مدح مرتضی نبودچو سبحه ای ست که از خاک کربلا نبود
وجود پاک تو و ذات حضرت نبودچو لفظ و معنی از یکدگر جدا نبود
بود ز شیر فلک رتبه ی سگت افزونگدای درگه تو کم ز پادشا نبود
به کیش اهل محبت کسی که از دل و جانغلام تو نبود بندهٔ خدا نبود
کسی که بغض تو در خاطرش گره کرده استنمی شود ولد حیض یا زنا نبود
همین بس است بهشتم که روز بازپسینمرا به درگه غیر تو التجا نبود
هزار شکر که از شعر و شاعری جویابه غیر مدح سراییم مدعا نبود

[۱]

  1. دیوان جویای تبریزی، ص 212