هر دم به گوشم می رسد آوای زنگ قافله: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =هر دم به گوشم می رسد آوای زنگ قافله
  | مطلع=هر دم به گوشم می رسد آوای زنگ قافله
  | تصویر =  
  | نام شعر=زنگ قتفله
  | توضیح تصویر =  
| شاعر = غلامرضا سازگار
  | نام شعر =زنگ قتفله
  | مصحح =  
  | نام شاعر =غلامرضا سازگار
  | بخشی از دیوان =
  | قالب =
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | وزن =  
  |قالب =
  | موضوع =امام حسین(ع)
  |وزن =  
  | مناسبت =حرکت کاروان حسینی ۲۸رجب
  |موضوع =امام حسین(ع)
  | زمان سرایش = معاصر
  | قبلی =
  | زبان = فارسی
| بعدی =  
  | تعداد ابیات =۹بیت
  | سال خورشیدی =  
  | منبع =  
  | سال میلادی =
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
{{شعر}}


'''هر دم به گوشم می رسد آوای زنگ قافله''' را شاعر آیینی [[غلامرضا سازگار]] درباره حرکت کاروان حسینی سروده است. این غزل شعر آیینی در گونه مرثیه در نه بیت سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{ب|هر دم به گوشم می رسد آوای زنگ قافله|ايــن قافله تــــا کربلا ديگــر نـــدارد فاصله}}
{{ب|هر دم به گوشم می رسد آوای زنگ قافله|ايــن قافله تــــا کربلا ديگــر نـــدارد فاصله}}
{{ب|از کعبه گِـــل آمده، تـــا کعبه دل می رود|اين کاروان غم فزا، منزل به منزل می رود}}
{{ب|از کعبه گِـــل آمده، تـــا کعبه دل می رود|اين کاروان غم فزا، منزل به منزل می رود}}
خط ۲۹: خط ۲۸:
{{ب|وقتی رقيه پــرده محمل بـه بالا می برد|دل می برد از قافله چون نام بابا می برد}}
{{ب|وقتی رقيه پــرده محمل بـه بالا می برد|دل می برد از قافله چون نام بابا می برد}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعرهای غلامرضا سازگار]]

نسخهٔ ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۹

هر دم به گوشم می رسد آوای زنگ قافله زنگ قتفله از
غلامرضا سازگار

موضوع: امام حسین(ع)
هر دم به گوشم می رسد آوای زنگ قافلهايــن قافله تــــا کربلا ديگــر نـــدارد فاصله
از کعبه گِـــل آمده، تـــا کعبه دل می روداين کاروان غم فزا، منزل به منزل می رود
يک زن ميان محملی، بر ناقه در تاب و تب استعبـاس و اکبــر دور او، ايـن زن خدا يا زينب است
هر دم به گوشم می رسد آوای زنگ قافلهايــن قافله تــــا کربلا ديگــر نـــدارد فاصله
لحظه به لحظه می شود درد و غمش در دل فزونگويـد حسينش زيــر لـب انّا اليه راجعون
نجمه نمی گيـــرد نگــاه از روی ماه قاسمشبا اشک حسرت ميزند شانه به موی قاسمش
هر دم به گوشم می رسد آوای زنگ قافلهايــن قافله تــــا کربلا ديگــر نـــدارد فاصله
در مهد آغوش رباب، رفته علی اصغر به خواببوسد گلـــوی نــاز او، امّــا دلــش در اضطراب
وقتی رقيه پــرده محمل بـه بالا می برددل می برد از قافله چون نام بابا می برد