هر دلی کز تو شود غمزده آن دل شادست: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان = هر دلی کز تو شود غمزده آن دل شادست | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = وحدت کرمانشاهى | قالب = غزل | وزن = | موضوع = توحیدی | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات = ۵یت | منبع = }} '''هر دلی کز تو شو...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان = هر دلی کز تو شود غمزده آن دل شادست
  | مطلع=هر دلی کز تو شود غمزده آن دل شادست
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
| شاعر = وحدت کرمانشاهى
  | نام شعر =  
  | مصحح =  
  | نام شاعر = وحدت کرمانشاهى
  | بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | وزن =  
  |قالب =غزل
  | موضوع = توحیدی
  |وزن =  
  | مناسبت =
  |موضوع =توحیدی
  | زمان سرایش =  
  | قبلی =
  | زبان = فارسی
| بعدی =  
  | تعداد ابیات = ۵یت
  | سال خورشیدی =  
  | منبع =  
  | سال میلادی =
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
{{شعر}}


'''هر دلی کز تو شود غمزده آن دل شادست''' از اشعار توحیدی مناجاتی شاعر ایرانی [[وحدت کرمانشاهى]] است. این شعر در قالب غزل و در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن و فضای شعری عرفانی، معنوی در پنج بیت سروده شده است.
== متن شعر ==
{{شعر}}
{{ب|هر دلی کز تو شود غمزده آن دل شادست|هر بنایی که خراب از تو شود آبادست}}
{{ب|هر دلی کز تو شود غمزده آن دل شادست|هر بنایی که خراب از تو شود آبادست}}
{{ب|کمر بندگی عشق نبندد به میان|مگر آن بنده که از بند جهان آزادست}}
{{ب|کمر بندگی عشق نبندد به میان|مگر آن بنده که از بند جهان آزادست}}
خط ۲۵: خط ۲۴:
{{ب|پیش سجاده نشینان سخن از باده مگوی|زاهد و ترک ریا غایت استبعاد است}}
{{ب|پیش سجاده نشینان سخن از باده مگوی|زاهد و ترک ریا غایت استبعاد است}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
== پانویس ==
== منابع ==
[[رده:اشعار مناجات]]
[[رده:اشعار توحیدی]]
[[رده:شعرهای کهن]]
[[رده:شعر در قالب غزل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۰

هر دلی کز تو شود غمزده آن دل شادست از
وحدت کرمانشاهى



در قالب غزل

موضوع: توحیدی
هر دلی کز تو شود غمزده آن دل شادستهر بنایی که خراب از تو شود آبادست
کمر بندگی عشق نبندد به میانمگر آن بنده که از بند جهان آزادست
پنجه در پنجه تقدیر نشاید افکندزانکه بازوی قضا سخت تر از فولادست
روزگاریست که بی روی تو کار من و دلروز افغان و سحر ناله و شب فریادست
پیش سجاده نشینان سخن از باده مگویزاهد و ترک ریا غایت استبعاد است