نیک‌ پی اسب چرا بی‌رخ شاه آمده‌ای

نیک‌ پی اسب چرا بی‌رخ شاه آمده‌ای		پیل بودی تو، چرا مات ز راه آمده‌ای؟
برگ برگشته و تن خسته و بگْسسته لگام		هوش خود باخته با حال تباه آمده‌ای
ای فرس! قافله‌سالارِ تو کشتند مگر؟		که تو با قافله‌ی آتش و آه آمده‌ای
اندکی پیش، تو را بالِ هما بر سر بود		چه شد آن سایه که این ‌جا به پناه آمده‌ای؟
با رخ سرخ برفتی ز برِ ما تو، کنون		چه خطا رفته که با روی سیاه آمده‌ای؟
یا همان شاه که بردی تو به میدان بلا		بی‌گنه کشته عدو و تو گواه آمده‌ای؟
شه ما را مگر افکنده‌ای، ای اسب! به خاک؟		عذر‌جویان ز پی عفو گناه آمده‌ای