من به غم‌های تو محتاج‌تر از لبخندم

من به غم‌های تو محتاج‌تر از لبخندم		من به این ناله به این اشک، ارادتمندم
کوچه پس کوچه خیابان به خیابان همه تو		قطره‌ام باز به دریای تو می‌پیوندم
دائماً ذکر تو‌ را زیر لبش می‌گوید		هم‌صدا با همۀ سینه‌زنان سربندم
عشق دنیای عجیبی‌ست؛ که با بودن آن		از غم و سوختن و آه شدن خرسندم
پای داغت همۀ هستی من می‌سوزد		و چه خوش‌بختم اگر دانه‌ای از اسپندم
یَومَ تَبیَضُّ وُجوهٌ اثر روضۀ توست		با همین آیه چه خوب‌ است که بشناسندم