ما بهر ولای تو خریدیم بلا را: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =ما بهر ولای تو خریدیم بلا را | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = غلامرضا سازگار | قالب = غزل | وزن =مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن | موضوع = امام حسین(ع) | مناسبت =حماسی | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =ما بهر ولای تو خریدیم بلا را
  | مطلع=ما بهر ولای تو خریدیم بلا را
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = غلامرضا سازگار
  | نام شعر =
  | مصحح =
  | نام شاعر = غلامرضا سازگار
| بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل  
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | وزن =مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن
  |قالب =غزل
  | موضوع = امام حسین(ع)  
  |وزن = مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن
  | مناسبت =حماسی
  |موضوع = امام حسین(ع)
  | زمان سرایش = معاصر
  | قبلی =
  | زبان = فارسی
| بعدی =  
  | تعداد ابیات =۸ بیت
  | سال خورشیدی =  
  | منبع =  
  | سال میلادی =
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''ما بهر ولای تو خریدیم بلا را''' غزل شعری درباره امام حسین(ع) اثر طبع [[غلامرضا سازگار]] شاعرآیینی معاصر ایران است.
این شعر در هشت بیت در قالب غزل سروده است. موضوع این شعر درباره امام حسین(ع) در گونه حماسی با وزن مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|ما بهر ولای تو خریدیم بلا را|یک لحظه کشیدیم به آتش یمِ لا را}}
{{ب|ما بهر ولای تو خریدیم بلا را|یک لحظه کشیدیم به آتش یمِ لا را}}
خط ۲۹: خط ۲۶:
{{ب|آن روز که دانشگهِ ما عالم زر بود|عباس تو آموخت به ما درس وفا را}}
{{ب|آن روز که دانشگهِ ما عالم زر بود|عباس تو آموخت به ما درس وفا را}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۷

ما بهر ولای تو خریدیم بلا را از
غلامرضا سازگار



در قالب غزل

با وزن مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن

موضوع: امام حسین(ع)
ما بهر ولای تو خریدیم بلا رایک لحظه کشیدیم به آتش یمِ لا را
دادیم حیات ابدی بر شرف و خونکشتیم از اول به هوای تو هوا را
والله قسم چشم به عالم نگشودهدر آینۀ روی تو دیدیم خدا را
از تیغ ولایت سر تسلیم نگیریمصد بار اگر خصم بگیرد سر ما را
از مروه اگر پای کشیدیم چه بهتردر خاک سر کوی تو دیدیم صفا را
رفع عطش ماست ز جام عطش توبر دیده نهادیم از آن تیر بلا را
جز زخم دم تیغ تو مرهم نپذیریمجز درد تو بر درد نخواهیم دوا را
آن روز که دانشگهِ ما عالم زر بودعباس تو آموخت به ما درس وفا را