گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =جواد محمدزمانی | قالب = غزل | وزن =فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن | موضوع = عبدالله بن الحسن(ع) | مناسبت =مرثیه | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست
  | مطلع=گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = جواد محمدزمانی
  | نام شعر =
| مصحح =  
  | نام شاعر =جواد محمدزمانی
  | بخشی از دیوان =
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | قالب = غزل
  | قالب = غزل
  | وزن =فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
  | وزن =فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
  | موضوع = عبدالله بن الحسن(ع)
  | موضوع = عبدالله بن الحسن(ع)
  | مناسبت =مرثیه
  | قبلی =
  | زمان سرایش = معاصر
  | بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۷ بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =
| یادداشت =
}}
}}
'''گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست''' شعری از [[جواد محمدزمانی]] از شعرای آیینی معاصر است. این شعر مرثیه گونه در قالب غزل در هفت بیت در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن با موضوع عبدالله بن الحسن(ع) سروده شده است.
{{شعر}}


==متن شعر==
{{شعر}}
{{ب|گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست|آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدله‌هاست}}
{{ب|گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست|آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدله‌هاست}}
{{ب|از چه در خیمه بماند اگر او می‌داند|چشم در راه غزالان حرم آبله‌هاست؟}}
{{ب|از چه در خیمه بماند اگر او می‌داند|چشم در راه غزالان حرم آبله‌هاست؟}}
خط ۲۶: خط ۲۶:
{{ب|خواستند آینۀ باغ شقایق باشد|سینه‌ای که پر آواز پر چلچله‌هاست}}
{{ب|خواستند آینۀ باغ شقایق باشد|سینه‌ای که پر آواز پر چلچله‌هاست}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعرهای غزل درباره عبدالله بن حسن(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۴

گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست از
جواد محمدزمانی



در قالب غزل

با وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

موضوع: عبدالله بن الحسن(ع)
گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاستآن که دلتنگ رسیدن به همه یکدله‌هاست
از چه در خیمه بماند اگر او می‌داندچشم در راه غزالان حرم آبله‌هاست؟
آفتاب است که از زین به زمین افتاده‌ستشیهۀ اسب یقیناً خبر از زلزله‌هاست
نه که هنگام نماز است، عمو در سجده‌ستنکند وقت به پا داشتن نافله‌هاست؟
این طرف محفل پر اشک‌ترین زمزمه‌هاستآن طرف مجلس پر شورترین هلهله‌هاست
به یتیمی ز نوک تیر، محبّت کردنجلوۀ بارزی از خُلق خوش حرمله‌هاست
خواستند آینۀ باغ شقایق باشدسینه‌ای که پر آواز پر چلچله‌هاست