آیت‌الله سیدعلی حسینی خامنه ای

{ب|سرخوش زسبوی غم پنهانی خویشم| چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم}} {{ب|هر چند امین، بسته دنیا نیم اما /| دلبسته یاران خراسانی خویشم[[

در بزم وصال تو نگویم زکم و بیش		چون آینه خو کرده به حیرانی خویشم
باز نکردم به خروشی و فغانی		من محرم راز دل طوفانی خویشم
یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی		عمریست پشیمان زپشیمانی خویشم
از شوق شکرخند لبش جان نسپردم		شرمنده جانان زگران جانی خویشم
بشکسته‌تر ازخویش ندیدم به همه عمر		افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم