آسمان را پهن می‌کردی به هنگام نماز

از ویکی تراث
نسخهٔ تاریخ ‏۳۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۵ توسط Eskandari (بحث | مشارکت‌ها)
آسمان را پهن می‌کردی به هنگام نماز
اطلاعات شعر
نام شاعرعلی گلی حسین‌آبادی
قالبغزل
وزنفاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
موضوعامام حسن(ع)
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۷بیت


آسمان را پهن می‌کردی به هنگام نماز را شاعر آیینی علی گلی حسین‌آبادی درباره امام حسن(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه منقبت و در هفت بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن می‌باشد.

متن شعر

آسمان را پهن می‌کردی به هنگام نمازتا که باشد کهکشان با خاک پایت هم‌تراز
دست‌هایت سفره‌ای بود از سخاوت بیشترمی‌پذیرفتی جهان را روز و شب با روی باز
کوهی و توهین جمعی سنگ‌ریزه هیچ نیستای مُعزّ المؤمنین ای تا قیامت سرفراز
قطره قطره می‌چکید از چشمت اقیانوس‌هاآن‌قَدَر که داشتی در سجده‌ات سوز و گداز
با وضو پشت سرت می‌ایستادند ابرهاهر زمان دنیا تو را می‌دید در راز و نیاز
گوشه‌ای از سفره‌ات همواره می‌آمد بهشتای که بودی مثل آغوش خدا مهمان‌نواز
وای بر آن حس تاریکی که یک شب بی‌هواگنبد خورشید را برداشت از خاک حجاز

پانویس

منابع