افتاد شام‌گه به کنار افق نگون

افتاد شام‌گه به کنار افق نگون را شاعر ایرانی صباحی بیدگلی درباره امام حسین(ع) در نه سروده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه است.

متن شعر

افتاد شام‌گه به کنار افق نگون		خور، چون سر بریده از این طشتِ واژگون
افکنْد چرخ، مغفر زرّین و از شفق		در خون کشید، دامن خفتانِ نیل‌گون
اجزای روزگار ز بس دید انقلاب		گردید خاک بی‌حرکت، چرخ بی‌سکون
کَند اُمّهات اربعه ز آبای سبعه، دل		گفتی خلل فتاد به ترکیب کاف و نون
آماده‌ی قیامت موعود هرکسی		کایزد وفا به وعده مگر می‌کند کنون؟
گفتم محرّم است و نمود از شفق هلال		چون ناخنی که غم‌زده آلایدش به خون
یا گوشواره‌ای که سپهرش ز گوش عرش		هر ساله در عزای شه دین کند برون
یا ساغری است، پیش لب آورده، آفتاب		بر یاد شاه تشنه‌لبان کرده سرنگون
جان امیر بدر و روان شه حنین		سالار سروران سر از تن جدا، حسین