نیزه‌دارت به من یتیمی را
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شعر | درد دوری |
| نام شاعر | رضا یزدانی |
| قالب | غزل |
| وزن | فاعلاتن مفاعلن فعلن |
| موضوع | حضرت رقیه(س) |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۱۰بیت |
نیزه‌دارت به من یتیمی را را شاعر آیینی رضا یزدانی درباره حضرت رقیه(س) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در ده بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن فاعلاتن مفاعلن فعلن می‌باشد.
متن شعر
| نیزه‌دارت به من یتیمی را | داشت از روی نی نشان می‌داد | |
| پیش چشمان کودکانت کاش | کمتر آن نیزه را تکان می‌داد | |
| تو روی نیزه هم اگر باشی | سایه‌ات هم‌چنان روی سرِ ماست | |
| ای سر روی نیزه! ای خورشید! | گرمی‌ات جان به کاروان می‌داد | |
| دیگر آسان نمی‌توان رد شد | هرگز از پیش قتلگاه آری | |
| به دل روضه‌خوان تو -که منم- | کاش قدری خدا توان می‌داد | |
| سائلی آمد و تو در سجده | «انّمایی» دوباره نازل شد | |
| چه کسی مثل تو نگینش را | این‌چنین دست ساربان می‌داد | |
| کم‌کم آرام می‌شوی آری | سر روی پای من که بگذاری | |
| بیشتر با تو حرف می‌زدم آه | درد دوری اگر امان می‌داد |