دخترفکر بکر من غنچه لب چو واکند
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شعر | دختر فکر بکر من |
| نام شاعر | غروی اصفهانی |
| قالب | قصیده |
| وزن | مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن |
| موضوع | حضرت فاطمه زهرا(س) |
| مناسبت | مدح |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۲۸بیت |
| منبع | دیوان کمپانی |
| دختر فکر بکر من، غنچۀ لب چه وا کند | از نمکین کلام خود حق نمک ادا کند | |
| طوطی طبع شوخ من گر که شکرشکن شود | کام زمانه را پر از شکر جانفزا کند | |
| بلبل نطق من ز یک نغمۀ عاشقانه ای | گلشن دهر را پر از زمزمه و نوا کند | |
| خامۀ مشکسای من گر بنگارد این رقم | صفحۀ روزگار را مملکت ختا کند | |
| مطرب اگر بدین نمط ساز طرب کند گهی | دائرۀ وجود را جنت دلگشا کند | |
| منطق من هماره بندد چه نطاق نطق را | منطقۀ حروف را منطقه السما کند | |
| شمع فلک بسوزد از آتش غیرت و حسد | شاهد معنی من ار جلوۀ دلبربا کند | |
| نظم برد بدین نَسَق از دم عیسوی سَبَق | خاصه دمی که از مسیحا نفسی ثنا کند | |
| وهم به اوج قدس ناموس اله کی رسد؟ | فهمِ که، نعت بانوی خلوت کبریا کند؟ | |
| ناطقۀ مرا مگر روح قدس کند مدد | تا که ثنای حضرت سیدۀ نساء کند | |
| فیض نخست و خاتمه نور جمال فاطمه | چشم دل از نظاره در مبدء و منتهی کند | |
| صورت شاهد ازل معنی حُسنِ لم یَزَلْ | وهم چگونه وصف آئینۀ حق نما کند | |
| مطلع نور ایزدی مبدء فیض سرمدی | جلوۀ او حکایت از خاتم انبیا کند | |
| بسملۀ صحیفۀ فضل و کمال معرفت | بلکه گهی تجلی از نقطۀ تحت «با» کند | |
| دائرۀ شهود را نقطۀ ملتقی بود | بلکه سزد که دعوی لو کشف الغطا کند | |
| حامل سر مستسر حافظ غیب مستتر | دانش او احاطه بر دانش ماسوی کند | |
| ین معارف و حکم بحر مکارم و کرم | گاه سخا محیط را قطرۀ بی بها کند | |
| لیله قدر اولیاء، نور نهار اصفیا | صبح جمال او طلوع از افق علا کند | |
| بضعۀ سید بشر ام ائمۀ غُرر | کیست جز او که همسری با شه لافتیٰ کند؟ | |
| وحی نبوتش نسب، جود و فتوتش حسب | قصه ای از مروتش سورۀ «هل اتی» کند | |
| دامن کبریای او دست رس خیال نی | پایۀ قدر او بسی پایه به زیر پا کند | |
| لوح قدر به دست او کِلک قضا به شَستِ او | تا که مشیت الهیه چه اقتضا کند | |
| در جبروت حکمران، در ملکوت قهرمان | در نشأت کن فکان حکم بما تشا کند | |
| عصمت او حجاب او عفت او نقاب او | سرِّ قدم حدیث از آن سترو از آن حیا کند | |
| نفخۀ قدس بوی او جذبۀ انس خوی او | منطق او خبر ز «لا ینطق عن هوی» کند | |
| قبلۀ خلق روی او، کعبۀ عشق کوی او | چشم امید سوی او تا به که اعتنا کند | |
| بهر کنیزیش بود زهره کمینه مشتری | چشمۀ خور شود اگر چشم سوی سُها کند | |
| مفتقرا متاب رو از در او به هیچ سو | زانکه مس وجود را فضۀ او طلا کند |