طلوعت روشنی بخشیده هر آیینه ایمان را
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | حسین مؤدب |
| قالب | غزل |
| وزن | مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن |
| موضوع | امام حسن عسکری(ع) |
| مناسبت | مرثیه |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۷بیت |
طلوعت روشنی بخشیده هر آیینه ایمان را شعری از حسین مؤدب از شعرای آیینی معاصر است. این شعر مرثیه گونه در قالب غزل در هفت بیت در وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن با موضوع امام حسن عسکری(ع) سروده شده است.
متن شعر
| طلوعت روشنی بخشیده هر آیینه ایمان را | نگاهت آیه آیه شرح داده بطن قرآن را | |
| دم عیسایی‌ات کفر شیاطین را در آورده | که سلمان می‌کند لبخند تو هر نامسلمان را | |
| قنوتت عطر حُسن یوسف آورده‌ست و آغوشت | اسیر مهر تو کرده‌ست زندانبان و زندان را | |
| ببارد یا نبارد، امر امر توست مولا جان | سپرده دست تو پروردگارت نبض باران را | |
| تویی «مَن عِندَهُ عِلمُ الکتاب» و گوشهٔ چشمت | فقاهت یاد داد امثال «فضل» و «اِبن ریّان» را* | |
| حریف تو نشد دشمن، خودش هم خوب می‌داند | به جام زهر می‌خواهد بگیرد از تو میدان را | |
| کبوترهای صحنت می‌شویم ابن الرضا هر شب | پراکندی به عالم دم به دم عطر خراسان را |
توضیح
- فضل بن شاذان و علی بن ریّان دو تن از شاگردان امام بودند.