باید که دنیا فصل در فصلش خزان باشد
اطلاعات شعر | |
---|---|
نام شاعر | محمدعلی بیابانی |
قالب | غزل |
وزن | مستفعلن مستفعلن مستفعلن فعلن |
موضوع | امام حسن عسکری(ع) |
مناسبت | مرثیه |
زمان سرایش | معاصر |
زبان | فارسی |
تعداد ابیات | ۸بیت |
باید که دنیا فصل در فصلش خزان باشد شعری از محمدعلی بیابانی از شعرای آیینی معاصر است. این شعر مرثیه گونه در قالب غزل در هشت بیت در وزن مستفعلن مستفعلن مستفعلن فعلن با موضوع امام حسن عسکری(ع) سروده شده است.
متن شعر
باید که دنیا فصل در فصلش خزان باشد | وقتی که با تو اینچنین نامهربان باشد | |
ای کاش که من نیز امشب زائرت بودم | جایی که فرزندت در آنجا روضهخوان باشد | |
وقتی حسن باشی دگر جای تعجب نیست | سقف مزارت هم، زمانی آسمان باشد | |
وقتی حسن باشی دگر جای تعجب نیست | وضعت میان خانه چون زندانیان باشد | |
وقتی حسن باشی دگر جای تعجب نیست | خون دلت از کنج لبهایت روان باشد | |
آری حسن بودی ولی هرگز ندیدی که | گلبرگ روی مادرت چون ارغوان باشد | |
سخت است تشنه باشی و لبهای لرزانت | حتی برای آب خوردن ناتوان باشد | |
هنگام برخورد لبت با کاسهٔ آب است | وقت گریز روضههای خیزران باشد |