قرآن که کلام وحده الا هوست

از ویکی تراث
نسخهٔ تاریخ ‏۲۲ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۷ توسط Eskandari (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =قرآن که کلام وحده الا هوست | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =محمدجواد غفورزاده | قالب = رباعی | وزن =مفعول مفاعیل مفاعیلن فع | موضوع =رسول خدا(ص) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیات = ۲ب...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
قرآن که کلام وحده الا هوست
اطلاعات شعر
نام شاعرمحمدجواد غفورزاده
قالبرباعی
وزنمفعول مفاعیل مفاعیلن فع
موضوعرسول خدا(ص)
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۲بیت


قرآن که کلام وحده الا هوست مطلع شعری از سروده های شاعر آیینی، محمدجواد غفورزاده درباره رسول خدا(ص) است. این شعر آیینی در قالب رباعی و در وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع سروده شده است.

متن شعر

قرآن که کلام وحده الا هوستآرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست
با امت خود پیمبر اعظم گفت:ای مردم دردمند قرآن داروست


پانویس

منابع