هر کسی را به سر هوایی هست
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | سیدمحمدعلی ریاضی یزدی |
| قالب | غزل |
| وزن | فاعلاتن مفاعلن فعلن |
| موضوع | توحیدی |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۱۲بیت |
هر کسی را به سر هوایی هست از اشعار توحیدی مناجاتی شاعر قدیمی سیدمحمدعلی ریاضی یزدی است. این شعر در قالب غزل و در وزن فاعلاتن مفاعلن فعلن و فضای شعری عرفانی، معنوی در شش دوازده سروده شده است.
متن شعر
| هر کسی را به سر هوایی هست | رو به سویی و دل به جایی هست | |
| گاه انسان رسد به بن‌بستی | که نه راهی نه رهنمایی هست | |
| نه غباری ز گَرد قافله‌ای | نه نشانی ز نقش پایی هست | |
| نه ز یاران و رفتگان خبری | نه پیامی ز آشنایی هست | |
| از کران تا کران، افق تاریک | نه بدایت نه انتهایی هست | |
| جاده پر پیچ و غیر ظلمت هیچ | وه چه وحشت‌فزا فضایی هست | |
| دو دلی، اضطراب، ظلمت شب | گم شدن را عجب بلایی هست | |
| ناگهان مژده آورد هُدهُد | که سلیمانی و سبایی هست | |
| هاتفی مژده‌ام سرود از غیب | گوش جان باز کن صدایی هست | |
| از گره‌های کار بسته مترس | که به عالم گره‌گشایی هست | |
| وحشتی از خروش موج مکن | که در این بحر، ناخدایی هست | |
| این جهان خود به خود نمی‌گردد | که به غیب جهان خدایی هست |