آنان که آفریده شد از نور پاکشان
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | روشن اردستانی |
| قالب | غزل |
| موضوع | امام حسین(ع) |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۱۱بیت |
آنان که آفریده شد از نور پاکشان را روشن اردستانی درباره امام حسین(ع) در یازده بیت سروده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه است.
متن شعر
| آنان که آفریده شد از نور پاکشان | خورشید، شد به نیزه سر تابناکشان | |
| مانند قرص مه، سرشان رفت بر سنان | در آفتاب مانْد، تن چاک‌چاک‌شان | |
| گشتند در عداوتشان، مشرکان شریک | دوزخ، کمینه فایده‌ی اشتراکشان | |
| افکنده روزگار، جدایی به تیغ ظلم | هر چند در میان سر و چشم پاکشان | |
| چه در فضای قدس و چه در تنگنای دهر | از یک‌دگر محال بُوَد انفکاکشان | |
| نشناخت قدرشان، عمر سعدِ کور‌دل | با آن که می‌شناخت، سمک تا سماکشان | |
| آتش به خیمه‌گاه زد و آبشان نداد | می‌خواست تا به باد دهد، بلکه خاکشان | |
| می‌شد زیاده حرمتشان، در بساط قُرب | می‌کرد، هر چه سعی پی انهتا‌کشان | |
| از قتل اولیای خدا، اشقیای خلق | در دل نبود گر چه ز کس بیم و باکشان | |
| شمشیر انتقام خدا آخر از نیام | آمد برون و کرد به خواری، هلاکشان | |
| پیوسته در سلاسلِ آتش، مقیّدند | در ورطه‌ی عذابِ الیمِ مؤبّدند |