فصل بهار شد بیا تا به خم آوریم رو
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | شاطرعباس صبوحی |
| قالب | غزل |
| وزن | فاعلاتن مفاعلن فعلن |
| موضوع | عرفانی |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۶بیت |
فصل بهار شد بیا تا به خم آوریم رو از اشعار توحیدی مناجاتی شاعر ایرانی شاطرعباس صبوحی است. این شعر در قالب غزل و در وزن فاعلاتن مفاعلن فعلن و فضای شعری عرفانی، معنوی در شش سروده شده است.
متن شعر
| فصل بهار شد بیا تا به خم آوریم رو | کز سر شط خُم کِشیم آب طَرَب سبو سبو | |
| گریه نمی‌دهد امان تا به تو من بیان کنم | قصهٔ جور زلف تو، نکته به نکته مو به مو | |
| دعوی حسن می‌کند، چهرهٔ گل به گلستان | یار کجاست تا شود پیش حریف روبرو | |
| راندهٔ دیر و کعبه ام، نیست به هر طرف نظر | چون نشود ستاره جو کوچه به کوچه، کو به کو | |
| بوی عبیر زلف تو، در پس پرده خیال | کرده ز چشم تو نهان، غنچه مثال توبتو | |
| هان ز جفای دوستان رفته صبوحی غمین | چون نرود ز دست غم، خانه به خانه سو به سو |