زینت دوش نبی خاک سیه جای تو نیست

زینت دوش نبی خاک سیه جای تو نیست		پسر خاک سیه منزل و ماوای تو نیست
خاک عالم به سرم کز اثر تیغ و سنان		جای یک بوسه من بر همه اعضای تو نیست
شمر لب تشنه چسان رشته عمر تو گسیخت		مر ندید او اثر رنگ به سیمای تو نیست
قاصدی کو که فرستم دمی از کرب و بلا		در نجف با خبر از حال تو بابای تو نیست
شمر نگذاشت پس از قتل تو معجر پسرم		کفنی بهر قد و قامت رعنای تو نیست
دادی ای شاه به میدان محبت سر خویش		از خدا غیر خدا هیچ تمنای تو نیست
زین جفاها که کنی ای پسر سعد دغا		مگر از دود دل فاطمه پروای تو نیست
ز غم بی کسیت شد جگر سنگ کباب		یک جوی رحم چرا بر دل اعدای تو نیست
گر بگویم که ز داغ علی اکبر پسرت		شاهدی بهتر از این چشم گهر زای تو نیست
نه برادر نه پسر تن به زمین سر بستان		نیست دردی که زهر گوشه مهیای تو نیست
شمر نیلی کند از ظلم رخ دختر تو		مگر این سوخته دل دخت دل آرای تو نیست
تنت امروز چنین سرمه صفت می نگرم		با خبر خواهرت از امشب و فردای تو نیست
بجز از چشم من و چشمه ی زخم بدنت		خون فشان چشم کسی بهر تماشای تو نیست
غیر زنجیر که در بستن ما بسته کمر		هیچکس نیست که در بند سروپای تو نیست
خسروا (صامت) محزون ز عزایت شب و روز		کآرزوئی به دلم غیر تمنای تو نیست