کعبه مقصود

باشد به سوی کعبه مقصود روی ما		کآن‌ ‌جا برآید آن‌ چه بود آرزوی ما
ما را خیال یک سر مو نیست غیر دوست		بر حال ما گواه بود مو‌به‌ موی ما
بذری فشانده‌ایم و خوریم آن ‌گهش ثمر		کآبش دهد زمانه ز خون گلوی ما
ما رو به جویبار بلایی نهاده‌ ایم		کآبی به غیر اشک نباشد به جوی ما
ماییم ساکن در می‌ خانه‌ ای که ریخت		ساقی بلا به جای می اندر سبوی ما
جز عشق نیست پیشه ما و خود از ازل		خو کرده بر طبیعت عشاق خوی ما
گشتیم ما مسافر و گویی در این سفر		جز تیر و تیغ و نی نکند جست‌وجوی ما
کردیم رو به سوی دیاری که هر قدم		باشد بلا مقابل اجل روبه‌ روی ما
در کعبه‌‌ ای مقام نماییم کز صفا		مسجود کائنات بود خاک کوی ما
بر قبله‌‌ ای برای نماز آوریم روی		کآن ‌جا بود ز خون سر ما وضوی ما
کردیم رو به سوی دیاری که از عطش		جای نفس برآید دود از گلوی ما
شستیم دست خویشتن از جان چنان‌ که دهر		از خون حلق ما بدهد شست‌ و‌شوی ما
ماییم شرح حال شهیدان کوی عشق		با غیر جودیا نبود گفت‌ وگوی ما