به حلق تشنه آن رشک غنچۀ سیراب

به حلق تشنه آن رشک غنچۀ سیراب		که رخ به خون جگر شوید از غمش عناب
شه دو مملکت و شهسوار نه مضمار		مه دوازده برج و امام شش محراب
فروغ جان رسول و چراغ چشم بتول		بهار عشرت و نوباوۀ دل اصحاب
حدیث مقتل او گر به گوش کوه رسد		شود ز خون دل اجزای او عقیق مذاب
و گر سپهر برد نام آتش جگرش		کند به اشک چو پروین ستارگان را آب
به کربلا شد و کرب و بلا به جان بخرید		گشود بال و ازین تیره خاکدان بپرید