بیمار کربلا به تن از تب توان نداشت

بیمار کربلا، به تن از تب، توان نداشت		تاب تن از کجا، که توان بر فغان نداشت
گر تشنگی، ز پا نفکندش غریب نیست		آب آن قدر، که دست بشوید ز جان، نداشت
در کربلا کشید بلایی که پیش وَهم		عرش عظیم، طاقت نیمی از آن نداشت
ز آمد شد غم اسرا، در سرای دل		جایی برای حسرت آن کشتگان نداشت
در دشت فتنه‌خیز که زان سروران، تنی		جز زیر تیغ و سایۀ خنجر امان نداشت
این صید هم که ماند، نه از بابِ رحم بود		دیگر سپهر، تیر جفا در کمان نداشت