قصیده ای که در او مدح مرتضی نبود

قصیده ای که در او مدح مرتصی نبود میرزا دارا یا میرزا دارا بیک جویا تبریزی اصل ده تبریزلی دی. کشمیرده دنیایا گوز آچوب و تبریزده بوی آتوب. و 1110 ه.قمری ده دنیاسین دییشیب. عالمگیرشاهین زمانیندا احترام اولنموشلاردانیمیش. جویای تبریزی هندی سبکینده تانینمش شخصیت لردندی کی صائب تبریزی نون شاگردلریندن ساییلیر.

شعرین تانیماسی

این شعر، غزل است و دارای 7 بیت می باشد.وزن آن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن بوده و در مدح میرالمومنین علی(ع) است.

قصیده ای که درآن مدح مرتضی نبود

چو سبحه ای است که از خاک کربلا نبود

وجود پاک تو و ذات حضرت نبود

چو لفظ و معنی از یکدگر جدا نبود

بود ز شیر فلک ربتهٔ سگت افزون

گدای درگه تو کم ز پادشا نبود

به کیش اهل محبت کسی که از دل و جان

غلام تو نبود بندهٔ خدا نبود

کسی که بغض تو در خاطرش گره کرده است

نمی شود ولد حیض یا زنا نبود

همین بس است بهشتم که روز بازپسین

مرا به درگه غیر تو التجا نبود

هزار شکر که از شعر و شاعری جویا

به غیر مدح سراییم مدعا نبود