یاد دیدار تو ای دوست ز خاطر نشود

یاد دیدار تو ای دوست ز خاطر نشود		آن چنان کرده به دل جای که دیگر نشود
از غم هجر تو تا چند بسوزم شب و روز		ترسم از آن که لقای تو میسر نشود
با خیالت سوی هر خیل رود خیل خیال		خود محال است که منصور و مظفر نشود
از پس ختم رسل گر چه بود فرض محال		نبی ار خلق شود کس چو پیمبر نشود
صد هزاران شود از خلق چو کوثر به یقین		بر همه غیر علی ساقی کوثر نشود
مادر دهر هزاران اگر آرد دختر		هم چو زهرا یکی از آن همه دختر نشود
بر جوانان جنان غیر دو فرزند رسول		هیچ کس در دو جهان سید و سرور نشود
غیر آن نه گهر پاک که از نسل حسین		به وجود آمده کس حجت داور نشود
گر هزاران جهان قائم بالامر شوند		بجز از قائم برحق کس دیگر نشود
تا به کی مهدی موعود بسوزم به امید		دوره غیبتت از چیست که آخر نشود
جان حیران به لب آمد به تمنای وصال		بیم آن است که وصل تو مقدر نشود