عطر بهار از سر کوه و کمر گذشت

عطر بهار از سر کوه و کمر گذشت		پروانه‌وار آمد و پروانه‌تر گذشت
آبی‌تر از زلالی ترتیل‌ها رسید		جاری‌تر از طنین دعای سحر گذشت
پیمانه‌های لب به لب از تشنگی کجاست		دور شکسته‌حالی چشمان تر گذشت
من زنده‌ام به شادی این دست خاطرات		من زنده‌ام به گرمی این‌گونه سرگذشت
کو آسمان؟ کجاست رهایی؟ کجاست ماه		دردا دو روز عمر که بی‌بال‌و‌پر گذشت
زُل می‌زند به لحظۀ دلتنگی غروب		نخلی که روزگار بر او بی‌ثمر گذشت
یک مصرع است و قصۀ هر سالۀ من است		در خواب بودم و رمضان بی‌خبر گذشت
خوش باد حال آن‌که در این ماه زنده شد		خوش باد حال آن‌که در این ماه درگذشت