اخگر غم

اخگر غماز امام خمینیدر قالب غزلموضوع: عرفانی

آن كه ما را جفت با غم كرد بنشانيد فرد		ديدی‏‏ آخر پرسشی‏‏ از حال زار ما نكرد
بر غم پنهان اگر خواهی‏‏ گواهی‏‏ آشكار		اشك سرخم را روان بنگر تو بر رخسار زرد
آتش دل را فرو بنشانم ار با آب چشم		بر دو عالم اخگر غم می‏‏زنم با آه سرد
گر نه خود رخسار زيبای‏‏ تو ديد اندر چمن		گردباد اندر رخ گل می‏‏فشانَد از چه گرد
می‏‏ نيارم ز آستانت روی‏‏ خود برداشتن		گر دوصد بارم ز كوی‏‏ خويشتن ‏‏سازی‏‏ تو طرد
بشنوم گر با من بيدل تو را باشد ستيز		جان به كف بگرفته بشتابم به ميدان نبرد
هندی‏‏ اين بسرود هر چند اوستادی‏‏ گفته است		مرد اين ميدان نيم من گر تو خواهی‏‏ بود مرد