كتاب عمر
| كتاب عمراز امام خمینیدر قالب غزلموضوع: عرفانی |
| پيری رسيد و عهد جوانی تباه شد | ايّام زندگی همه صرف گناه شد | |
| بيراهه رفته پشت به مقصد همی روم | عمری دراز صرف در اين كوره راه شد | |
| وارستگان به دوست پناهنده گشته اند | وابسته ای چو من به جهان بی پناه شد | |
| خود خواهی است و، خودسری و خودپسندی است | حاصل ز عمر آنكه خودش قبله گاه شد | |
| دلدادگان كه روی سفيدند پيش يار | رنج مرا نديده كه رويم سياه شد | |
| افسوس بر گذشته بر آينده صد فسوس | آن را كه بسته در رسن مال و جاه شد | |
| از نور به ظلمتم ای دوست دست گير | آن را كه روسيه به سراشيب چاه شد |