بار بگشایید

آه از آن ساعت که سبط مصطفی		گشت وارد بر زمین کربلا
پس به یاران کرد رو سلطان دین		گفت کای یاران مقام ماست این
بار بگشایید خوش‌ منزل‌ گهی است		تا به جنّت زین مکان اندک‌ رهی است
بار بگشایید کاین‌ جا از عتاب		می‌شود لب‌ها کبود از قحط آب
بار بگشایید کاین‌ جا از جفا		امّ لیلا گردد از اکبر جدا
بار بگشایید کاین‌ جا بی‌درنگ		بر گلوی اصغرم آید خدنگ
الغرض در آن دیار پرمحن		کرد چون سلطان مظلومان وطن
گفت در این سرزمین جای من است		این زمین تا حشر مأوای من است
چون در اینجا من به جسم چاک‌ چاک		از سر زین سرنگون گردم به خاک
من تن تنها و دشمن صد هزار		پیکرم مجروح و زخمم بی‌شمار
جودیا دم درکش از این داستان		خون مکن زین بیش قلب دوستان