صبح اميد

صبح اميداز امام خمینیدر قالب غزلموضوع: عرفانی

عشقت اندر دل ويرانه ‏‏ی‏‏ ما منزل كرد		آشنا آمد و بيگانه مرا زين دل كرد
لب چون غنچه‏‏ ی‏‏ گل باز كن و فاش بگو		سّرِ آن نقطه‏‏ كه كار من و دل مشكل كرد
ياد روی‏‏ تو غم هر دو جهان از دل برد		صُبح اُمّيد همه ظلمت شب باطل كرد
جان من گر تو مرا حاصلی‏‏ از عمر عزيز		ثمر عُمر جز اين نيست كه دل حاصل كرد
آشنا گر تويی‏‏ از جور رقيبم غم نيست		روی‏‏ نيكوی‏‏ تو هر غم ز دلم زايل كرد
نرود از سر كوی‏‏ تو چو «هندی‏‏» هرگز		آن مسافر كه در اين وادی‏‏ جان منزل كرد