چون غنچۀ گل به خویش پیچید علی

چون غنچۀ گل به خویش پیچید علی		دامن ز سرای خاک، برچید علی
آن‌گه که شفق ز حنجرش سر می‌زد		خورشید صفت به مرگ خندید، علی