نمایش مبدأ برای ادبیات آیینی:شفق نشسته در آغوشت ای سحر برخیز

{{جعبه اطلاعات شعر
 | عنوان =شفق نشسته در آغوشت ای سحر برخیز
 | تصویر = 
 | توضیح تصویر = 
 | نام شعر =ای پدر برخیز
 | نام شاعر =رضا حاج‌حسینی
 | قالب =غزل
 | وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
 | موضوع =حضرت سکینه(س)
 | مناسبت =
 | زمان سرایش = معاصر
 | زبان = فارسی
 | تعداد ابیات =۷بیت
 | منبع = 
}}

'''شفق نشسته در آغوشت ای سحر برخیز''' را شاعر آیینی [[رضا حاج‌حسینی]] درباره حضرت سکینه(س) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در هفت بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل  و در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن می‌باشد.

==متن شعر==
{{شعر}}
{{ب|شفق نشسته در آغوشت ای سحر برخیز|ستاره می‌رود از هوش، یک نظر برخیز}}
{{ب|کبوتری که به شوق تو بال در خون زد|به بام عشق تو گسترده بال و پر برخیز}}
{{ب|چو من به حسرت یک چشم بوسه بر قدمت|نشسته در ره تو خاک رهگذر برخیز}}
{{ب|رسیده زائر دل‌خسته‌ای ز غربت راه|که مانده از سفری سرخ دربه در، برخیز}}
{{ب|شبانه‌های شب شام را دلم طی کرد|به هُرم چلّه نشستم در این سفر برخیز}}
{{ب|کنون که خون دلم سرخ همچو لالهٔ دشت|به چهره می‌چکد از چشم‌های تر برخیز}}
{{ب|به یک اشاره بگویم: قسم به حرمت عشق|سکینه آمده از راه، ای پدر برخیز}}
{{پایان شعر}}



==پانویس==


==منابع==
[[رده:شعرهای درباره حضرت سکینه(س)]]