نمایش مبدأ برای این آسمان صدق و درو اختر صفاست

{{جعبه اطلاعات شعر
 | عنوان = این آسمان صدق و درو اختر صفاست
 | تصویر = 
 | توضیح تصویر = 
 | نام شعر = 
 | نام شاعر =اوحدی مراغه ای
 | قالب = قصیده
 | وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
 | موضوع = امام حسین(ع)
 | مناسبت =
 | زمان سرایش = 
 | زبان = فارسی
 | تعداد ابیات = ۴۴بیت
 | منبع = 
}}

'''این آسمان صدق و درو اختر صفاست''' از اشعار شاعر ایرانی [[اوحدی مراغه ای]] است. این شعر در قالب قصیده و در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن و درباره امام حسین(ع) در چهل و چهار بیت سروده شده است.

== متن شعر ==
{{شعر}}
{{ب|این آسمان صدق و درو اختر صفاست؟|یا روضهٔ مقدس فرزند مصطفاست؟}}
{{ب|این داغ سینهٔ اسدالله و فاطمه است؟|یا باغ میوهٔ دل زهرا و مرتضاست؟}}
{{ب|ای دیده، خوابگاه حسین علیست این؟|یا منزل معالی و معمورهٔ علاست؟}}
{{ب|ای تن، تویی و این صدف درّ «لو کشف»؟|ای دل تویی، و این گهر کان «هل اتا» ست؟}}
{{ب|ای جسم، خاک شو، که بیابان محنتست|وی چشم؟ آب ریز، که صحرای کربلاست}}
{{ب|سرها برین بساط، مگر کعبهٔ دلست؟|رخها بر آستانه، مگر قبلهٔ دعاست؟}}
{{ب|ای بر کنار و دوش نبی بوده منزلت|قندیل قبهٔ فلکی خاک این هواست}}
{{ب|تو شمع خاندان رسولی به راستی|پیش تو همچو شمع بسوزد درون راست}}
{{ب|بر حالت تو رقّت قندیل و سوز شمع|جای شگفت نیست، نشانی ازین عزاست}}
{{ب|قندیل ازین دلیل که: زردست روشنست|کو را حرارت از جگر ماتم شماست}}
{{ب|هر سال تازه می شود این درد سینه سوز|سوزی که کم نگردد و دردی که بی دواست}}
{{ب|کار فتوّت از دل و دست تو راست شد|اندرجهان بگوی که: این منزلت کراست؟}}
{{ب|در آب و آتشیم چو قندیل بر سرت|آبی که فیضش از مدد آتش عناست}}
{{ب|قندیل اگر هوای تو جوید بدیع نیست|زیرا که گوهر تو ز دریای لافتا ست}}
{{ب|زرّینه شمع بر سرقبرت چو موم شد|زان آتشی که از جگر مؤمنان بخاست}}
{{ب|ای تشنهٔ فرات، یکی دیده بازکن|کز آب دیده بر سر قبر تو دجله هاست}}
{{ب|آتش، عجب، که در دل گردون نیوفتاد|در ساعتی که آن جگر تشنه آب خواست}}
{{ب|شمشیر تا ز بد گهری در تو دست برد|نامش همیشه هندو و سر تیزو بی وفاست}}
{{ب|از بهر کشتن تو به کشتن یزید را|لایق نبود، کشتن او لعنت خداست}}
{{ب|آن پیرهن که گشت به دست حسود چاک|اندر برِ معاویه دیریست تا قباست}}
{{ب|فرزند بر عداوت آبا پراکند|تخم خصومتی که چنین لعنتش سزاست}}
{{ب|گردیست بر ضمیر تو، زان خاکسار و ما|بر گورت آب دیده فشانان ز چپ و راست}}
{{ب|با دوستان خویشتن از راه دشمنی|رویت گرفته از چه و خاطر دژم چراست؟}}
{{ب|گردون ناسزا ز شما عذر خواه شد|امروز اگر قبول کنی عذر او سزاست}}
{{ب|شاهان بپرسش تو ز هر کشور آمدند|وانگه ببندگی تو راضی، گرت رضاست}}
{{ب|از آب چشم مردم بیگانه گرد تو|گرداب شد، چنان که برون شد به آشناست}}
{{ب|حالت رسیدگان غمت را گرفت شور|شورابهٔ دو دیدهٔ یک یک برین گواست}}
{{ب|کار مخالف تو برون افتد از نوا|چون در عراق ساز حسینی کنند راست}}
{{ب|بر عود تربت تو چو شکّر بسوختیم|از شکّرت بپرس که: این آتش از کجاست؟}}
{{ب|چون کاه میکشد به خود این چهرهای زرد|این عود زن نگار، که همرنگ کهرباست}}
{{ب|عودی که میوهٔ دل زهرا درو بود|نشگفت اگر شکوفهٔ او زهرهٔ سماست}}
{{ب|صندوق تو ز روی به زر در گرفته ایم|وین زرفشانی ارچه برویست بی ریاست}}
{{ب|روزی ز سر گذشت تو دیدم حکایتی|زان روز باز پیشهٔ من نوحه و بکاست}}
{{ب|تا میل قبهٔ تو در آمد به چشم من|تاریکی از دو چشم جهان بین من جداست}}
{{ب|بر تربت تو وقف کنم کاسهای چشم|زیرا که کیسهٔ زرم از سیم بی نواست}}
{{ب|تابوت تو ز دیده مرصع کنم به لعل|وین کار کردنیست، که تابوت پادشاست}}
{{ب|چشم ار ز خون دل شودم تیره، باک نیست|در جیب و کیسه خاک تو دارم، که توتیاست}}
{{ب|چون خاک عنبرین ترا نیست آهویی|مانندش ار به نافهٔ چینی کنم خطاست}}
{{ب|قلب سیاه سیم تنم زر ناب شد|زین خاک سرخ فام، که همرنگ کهرباست}}
{{ب|کردم به حلّه روی ز پیشت به حیله، لیک|پایم نمی رود، که مرا دیده از قفاست}}
{{ب|زان چشم دوربین چه شود گر نظر کنی|در حال «اوحدی»؟ که برین آستان گداست}}
{{ب|او را بس اینقدر که بگویی ز روی لطف|با جدّ و با پدر که فلانی، غلام ماست}}
{{ب|کردم وداع، این سخن این جا گذاشتم|بیگانه را مده سخن من، که آشناست}}
{{ب|گر تن سفر گزید ز پیشت، مگیر عیب|دل را نگاه دار، که در خدمتت به پاست}}
{{پایان شعر}}

== پانویس ==


== منابع ==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]
[[رده:شعرهای کهن]]