نمایش مبدأ برای ابر مستی تيره گون شد باز بی حد گريه کرد

{{سرصفحه شعر
 | مطلع=ابر مستی تيره گون شد باز بی حد گريه کرد
 | نام شعر= 
 | شاعر =کاظم بهمنی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب =غزل
 |وزن = 
 |موضوع = حضرت رقیه(س)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی =
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}
{{ب|ابر مستی تيره گون شد باز بی حد گريه کرد|با غمت گاهي نبايد ساخت، بايد گريه کرد}}
 {{ب|امتحان کردم ببينم سنگ مي فهمد تو را|از تو گفتم با دلم، کوتاه آمد؛ گريه کرد}}
 {{ب|اي که از بوي طعام خانه ها خوابت نبرد|مادرم نذر تو را هر وقت هم زد گريه کرد}}
 {{ب|با تمام اين اسيران فرق داري، قصه چيست؟|هر کسي آمد به احوالت بخندد گريه کرد}}
 {{ب|از سر ايمان به داغت گاه مي گويم به خويش|شايد آن شب زجر هم وقتي تو را زد گريه کرد}}
 {{ب|وقت غسلت هم به زخم تو نمک پاشيده شد|آن زن غساله هم اشکش درآمد، گريه کرد}}
{{پایان شعر}}