نمایش مبدأ برای به این شوری که در سر دارم از سودای پنهانش

{{سرصفحه
 | مطلع=به این شوری که در سر دارم از سودای پنهانش
 | نام شعر=
 | شاعر = بیدل دهلوی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب =قصیده
 |وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
 |موضوع =  امام حسین(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}

{{شعر}}
{{ب|به این شوری که در سر دارم از سودای پنهانش|سر مویی اگر بالم، جهان دَرَّد گریبانش}}
{{ب|در این مرتع، شکــار مکرِ روباهان شد آن غافل|که آگاهی ندادند از کنام شیر یزدانش}}
{{ب|کدامین شیر یزدان؟! مرتضی آن صفدر غالب|که می خوانند مردان حقیقت، شاه مردانش}}
{{ب|نگه دریوزه کن تا بینی آن آیات قدرت را|به دل‌ها گوش نه تا بشنوی آواز قرآنش}}
{{ب|ز اِنعام «سَلُونی» بر خط امکان، صلاگستر|ز حکم «لو کشَف» بر عالم تحقیق، فرمانش}}
{{ب|تأمُّل تا عیار دستگاه قدر او گیرد|دهد دوش نبی اللّه، نشان از پایه شانش}}
{{ب|دو طاق منظر رحمت، خم محراب ابرویش|دو مصراع در علم نبی، لب‌های خندانش}}
{{ب|ترحّم‌آفرین ذاتش، شفاعت‌پرور اخلاقش|کرم‌تصویر، الطافش، نجات‌ایجاد احسانش}}
{{ب|به گاهِ حمله ی این شیر، اگر خواهد سپر داری|جگر در خاک جوید رستم از سام نریمانش}}
{{ب|شُکوه رعد غیرت، صورخیز از نعره شیرش|جلال برقِ قهر حق، نگاه چشمِ غضبانش}}
{{ب|لب بتگر به تصدیق کمالش یا علی گوید|به نوری آشنا گردد که آرد کعبه ایمانش}}   
{{ب|بضاعت کو که باشد تحفه بزم قبول آنجا؟|جهان گر شرم دارد، زیره نفروشد به کرمانش}}
{{ب|طریق عجز می پویم، نمی دانم چه می گویم|به توصیف خداوندی که دانش‎هاست حیرانش}}
{{پایان شعر}}