نمایش مبدأ برای بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو

{{سرصفحه
 | مطلع=بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو
 | نام شعر=
 | شاعر = ریاضی یزدی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب =قصیده
 |وزن = مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
 |موضوع =  امام حسین(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}

{{شعر}}
{{ب|بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو|ای کشته‌ای که جان دو عالم فدای تو}}
{{ب|دیوانه‌وار، آمده‌ام تا به قتلگاه|وقتی به استغاثه شنیدم صدای تو}}
{{ب|در حیرتم چه شد که نشد آسمان خراب|وقتی شنید نالۀ واغربتای تو}}
{{ب|خورشید و ماه و جنّ و ملک خون گریستند|وقتی میان لُجّۀ خون بود جای تو}}
{{ب|رفتی به پاس حرمت کعبه به کربلا|شد کعبۀ حقیقیِ دل، کربلای تو}}
{{ب|اجر هزار عمره و حج در طواف توست|ای مروه و صفا به فدای صفای تو}}
{{ب|با گفتنِ «رضاً بِقَضائِک» به قتلگاه|شد متّحد رضای خدا با رضای تو}}
{{ب|تا با نماز خوف تو گردد قبول حق|شد سجده‌گاه اهل یقین خاک پای تو}}
{{ب|تو هرچه داشتی به خدا دادی ای حسین!|فردا خداست -جَلّ جَلالُه- جزای تو}}
{{ب|اندر مِنا ذبیح یکی بود و زنده رفت|ای صد ذبیح کشته شده در منای تو}}
{{ب|برخیز و باز بر سرِ نی آیه‌ای بخوان|ای من فدای آن سرِ از تن جدای تو}}
{{ب|خون خداست خونِ تو و جز خدای نیست|ای کشتۀ خدا! به خدا، خون‌بهای تو}}
{{ب|ما را خشوع بندگی آموز، چون خداست|در مجلس عزای تو صاحب‌عزای تو}}
{{ب|آن‌جا که حدّ ممکن و واجب بُوَد، تویی|ای منتهای اوج بشر، ابتدای تو}}
{{پایان شعر}}