نمایش مبدأ برای دیر آمدم دیر آمدم در داشت می‌سوخت

{{سرصفحه
 | مطلع=دیر آمدم دیر آمدم در داشت می‌سوخت
 | نام شعر=
 | شاعر = حسن بیاتانی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب =غزل
 |وزن = مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع
 |موضوع = حضرت فاطمه(س)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =این شعر در تاریخ ۹۵/۱۲/۵ در دیدار شاعران آیینی با رهبر انقلاب توسط بیاتانی خوانده شده است.
}}

{{شعر}}
{{ب|دیر آمدم دیر آمدم در داشت می‌سوخت|هیأت میان «وای مادر» داشت می‌سوخت}}
{{ب|دیوار دم می‌داد؛ در بر سینه می‌زد|محراب می‌نالید منبر داشت می‌سوخت}}
{{ب|جانکاه قرآنی که زیر دست و پا بود|جانکاه‌تر آیات کوثر داشت می‌سوخت}}
{{ب|آتش قیامت کرد؛ هیأت کربلا شد|باغ خدا یک بار دیگر داشت می‌سوخت}}
{{ب|یاد حسین افتادم آن شب آب می‌خواست|ناصر که آب آورد، سنگر داشت می‌سوخت}}
{{ب|آمد صدای سوووت؛ آب از دستش افتاد|عباس زخمی بود، اصغر داشت می‌سوخت}}
{{ب|سربند یازهرای محسن غرق خون بود|سجاد، از سجده که سر برداشت، می‌سوخت}}
{{ب|باید به یاران شهیدم می‌رسیدم|خط زیر آتش بود؛ معبر داشت می‌سوخت}}
{{ب|برگشتم و دیدم میان روضه غوغاست|در عشق، سر تا پای اکبر داشت می‌سوخت}}
{{ب|دیدم که زخم و تشنگی این‌جا حقیرند|گودال، گل می‌داد؛ خنجر داشت می‌سوخت}}
{{ب|شب بود؛ بعد از شام برگشتم به خانه|دیدم که بعد از قرن‌ها در داشت می‌سوخت}}
{{ب|ما عشق را پشت در این خانه دیدیم|زهرا در آتش بود؛ حیدر داشت می‌سوخت}}
{{پایان شعر}}