نمایش مبدأ برای رأس حسین تا که به نی در ظهور شد

{{سرصفحه
 | مطلع=رأس حسین تا که به نی در ظهور شد
 | نام شعر=
 | شاعر = میرزا محمد‌باقر رازی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب =غزل
 |وزن = 
 |موضوع = امام حسین(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}

{{شعر}}
{{ب|رأس حسین تا که به نی در ظهور شد|گفتی که دیدگان مه و مهر، کور شد}}
{{ب|آن سر چو بر سپهر سِنان سَنان نشست|عیسی به چرخ یا که چو موسی به طور شد}}
{{ب|چون شب شدی، به خانه‌ی خولی نزول کرد|این قصّه‌اش، حدیث سلیمان و مور شد}}
{{ب|آن سر که جلوه‌اش به فلک نور می‌فشانْد|منزل‌گهش به مطبخ و قعر تنور شد}}
{{ب|بهر نماز شب، زن خولی ز جای خواست|دیدی که مطبخش، همه یک لمعه نور شد}}
{{ب|دیدی که هودجی ز سما شد سوی زمین|دیدی زنی در اوست که خاتون حور شد}}
{{ب|از خاک بر‌گرفت سر و در بغل کشید|بوسید و بس گریست که دل ناصبور شد}}
{{ب|گفتا کدام ظالمت از تن‌، جدا نمود؟|این انتقام از تو به «یومُ ‌النّشور» شد}}
{{ب|گفت ای عزیز مادر و ای نور عین من!|بودی غریب و دیدنت امشب، ضرور شد}}
{{ب|پس بر زمین نهاد، به اوج فلک شدی|از جورِ خیلِ انس، به فوج مَلَک شدی}}
{{پایان شعر}}