نمایش مبدأ برای شب است و دشت هیاهوی مبهمی دارد

{{سرصفحه
 | مطلع=شب است و دشت هیاهوی مبهمی دارد
 | نام شعر=
 | شاعر = محمدجواد غفورزاده
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب = غزل
 |وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
 |موضوع = امام حسین(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}
{{ب|شب است و دشت، هیاهوی مبهمی دارد|ستاره‌سوخته‌ای، صحبت از غمی دارد}}
{{ب|شب است و بر لب شطّ فرات، زمزمه‌ای‌ست|به پای نخل که گیسوی درهمی دارد}}
{{ب|شب است و ماه به هر خیمه‌ای که می‌نگرد|نشسته مادری و بزم ماتمی دارد}}
{{ب|شب است و دشت، به خون خفته؛ خیمه، سوخته است|به وسعت ابدیّت، جهان غمی دارد}}
{{ب|شب است و سنگ صبوری به ناله می‌گوید|کجاست دُرّ یتیمی که همدمی دارد؟}}
{{ب|شب است و دختر معصوم سیدالشهدا|برای نوحه‌گری، فرصت کمی دارد}}
{{ب|شب است و سایۀ اهریمنی شتاب‌آلود|رَود به سوی سلیمان که خاتمی دارد}}
{{ب|شب است و داغِ جگرسوزِ سینۀ مظلوم|ز اشک فاطمه، امّید مرهمی دارد}}
{{ب|شب است و این همه غم، در عوالم ملکوت|خدا گواست، پیمبر چه عالمی دارد}}
{{ب|شب است و ماتم اصغر گرفته است، رباب|ز گاهوارۀ او، چشم برنمی‌دارد}}
{{ب|شب است و قافله‌سالار شاهدان شهید|به دست، مشعل و بر دوش، پرچمی دارد}}
{{ب|شب است و بر سر سجّاده‌ای پُر از اخلاص|بلند‌‌قامت عصمت، قد خمی دارد}}
{{ب|شب است و زینبِ دور از حسین می‌داند|نفس کشیدنِ بی‌او، چه ماتمی دارد}}
{{پایان شعر}}