نمایش مبدأ برای علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را

{{سرصفحه
 | مطلع=علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
 | نام شعر=همای رحمت
 | شاعر = سیدمحمدحسین بهجت تبریزی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 | بخشی از مجموعه اشعار =
 |قالب =غزل
 |وزن = 
 |موضوع =امام علی(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}
{{ب|علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را|که به ماسوا فکندی همه سایهٔ هما را}}
{{ب|دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین|به علی شناختم من به خدا قسم خدا را}}
{{ب|به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند|چو علی گرفته باشد سر چشمهٔ بقا را}}
{{ب|مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ|به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را}}
{{ب|برو ای گدای مسکین در خانهٔ علی زن|که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را}}
{{ب|به‌جز از علی که گوید به پسر که قاتل من|چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا}}
{{ب|به‌جز از علی که آرد پسری ابوالعجائب|که علم کند به عالم شهدای کربلا را}}
{{ب|چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازان|چو علی که می‌تواند که به‌سر برد وفا را}}
{{ب|نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت|متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را}}
{{ب|به دو چشم خون‌فشانم هله ای نسیم رحمت|که ز کوی او غباری به من آر توتیا را}}
{{ب|به امید آن که شاید برسد به خاک پایت|چه پیام‌ها سپردم همه سوز دل صبا را}}
{{ب|چو تویی قضای‌گردان به دعای مستمندان|که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را}}
{{ب|چه زنم چو نای هردم، ز نوای شوق او دم|که لسان غیب خوشتر بنوازد این نوا را}}
{{ب|«همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی|به پیام آشنایی بنوازد آشنا را»}}
{{ب|ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب|غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا}}
{{پایان شعر}}