نمایش مبدأ برای قامتت را چو قضات بهر شهادت آراست

{{سرصفحه
 | مطلع=قامتت را چو قضات بهر شهادت آراست
 | نام شعر=
 | شاعر = فواد کرمانی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب =غزل
 |وزن = 
 |موضوع = امام حسین(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}
{{ب|قامتت را چو قضات بهر شهادت آراست|با قضا گفت مشیت که قیام برخاست}}
{{ب|راستی شور قیامت ز قیامت خبریست|بنگرد زاهد کج بین اگر از دیده ی راست}}
{{ب|خلق در ظل خودی محو و تو در نور خدا|ماسوا در چه مقیمند و مقام تو کجاست}}
{{ب|هر طرف می نگرم روی دلم جانب توست|عارفم خانه ی حق را که دلم قبله نماست}}
{{ب|زنده در قبر دل ما بدن کشته ی توست|جان مائی و تو را قبر حقیقت دل ماست}}
{{ب|دشمنت کشت ولی نور تو خاموش نگشت|آری آن جلوه که فانی نشود نور خداست}}
{{ب|بیرق سلطنت افتاد کیان را ز کیان|سلطنت، سلطنت توست که پاینده لواست}}
{{ب|نه بقا کرد ستمگر نه به جا مانده ستم|ظالم از دست شد و پایه مظلوم بجاست}}
{{ب|زنده را زنده نخوانند که مرگ از پی اوست|بلکه زنده است شهیدی که حیاتش ز قفاست}}
{{ب|دولت آن یافت که در پای تو سر داد ولی|پادشاه است فقیری که در این کوچه گداست}}
{{ب|تو در اول سر و جان باختی اندر ره عشق|تا بدانند خلایق که فنا شرط بقاست}}
{{ب|تا ندا کرد ولای تو در اقلیم الست|بهر لبیک ندایت دو جهان پر ز نداست}}
{{ب|کشته شد عالم دهری چو تو در عالم دهر|دهر تا روز قیامت شب اندوه عزاست}}
{{ب|در غمت اعین و اشیاء همه از منطق کون|هر یکی مویه کنان بر دگری نوحه سراست}}
{{ب|رفت بر عرشه نی تا سرت ای عرش خدا|کرسی و لوح و قلم بهر عزای تو بپاست}}
{{ب|منکسف گشت چو خورشید حقیقت به جمال|گر بگریند ز غم دیده و مرآت رواست}}
{{ب|پایمالی ز عبودیت و من در عجبم|که بدین حال هنوزت سر تسلیم و رضاست}}
{{ب|گریه بر زخم تنت چون نکند چشم «فؤاد»|ای شه کشته که بر زخم تنت گریه رواست}}
{{پایان شعر}}