نمایش مبدأ برای مرد در ویرانه و ویرانه را آباد کرد

{{سرصفحه شعر
 | مطلع=مرد در ویرانه و ویرانه را آباد کرد
 | نام شعر= 
 | شاعر =خوشدل تهرانی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب =غزل
 |وزن = 
 |موضوع = حضرت رقیه(س)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی =
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}
{{ب|مرد در ویرانه و ویرانه را آباد کرد|دید بس بیداد و بر پا رسم عدل و داد کرد}}
{{ب|مرگ این دخت سه ساله شامیان و شام را|با خبر از راه حق چون خطبه سجاد کرد}}
{{ب|کس نبود در شام آگه از علی و از حسین|مکتب آل علی با مرگ خود ایجاد کرد}}
{{ب|در دل شب شد سر شه شمع و او پروانه اش|شور عشقش سوخت هم خاکسترش بر باد رفت}}
{{ب|بود رأس شه گل و او بلبل و آن سرخ گل|بلبل بشکسته پر را از قفس آزاد کرد}}
{{ب|هدیه کس از بهر دختر می فرستد رأس باب|آل سفیان خوب اولاد علی را شاد کرد}}
{{ب|کرد کار خون بابش اشک آن طفل یتیم|واژگون بر فرق دشمن کاخ استبداد کرد}}
{{ب|بهر غسلش حاجت آبی نبود غساله را|چون ز اشک زینب و کلثوم استمداد کرد}}
{{ب|برد او جای کفن رخت اسیری زیر خاک|بین وفاداری او کز بی کفن ها یاد کرد}}
{{ب|آهنین بندی که با خود برد همره زیر خاک|در فنای خصم، کار پتکی از پولاد کرد}}
{{ب|در رثایت ای سه ساله دختر شاه شهید|خوشدل از سوز جگر این ناله و فریاد کرد}}
{{پایان شعر}}