نمایش مبدأ برای ندانمت به حقیقت که در جهان به که مانی

{{سرصفحه
 | مطلع=ندانمت به حقیقت که در جهان به که مانی
 | نام شعر=
 | شاعر = سعدی شیرازی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 | بخشی از مجموعه اشعار =
 | قالب = غزل
 | وزن =مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن
 | موضوع = انتظار
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}

{{ب|ندانمت به حقیقت که در جهان به که مانی|جهان و هرچه در او هست صورت‌اند و تو جانی}}
{{ب|به پای خویشتن آیند عاشقان به کمندت|که هرکه را تو بگیری ز خویشتن برهانی}}
{{ب|مرا مپرس که چونی به هر صفت که تو خواهی|مرا مگو که چه نامی به هر لقب که تو خوانی}}
{{ب|تو پرده پیش گرفتی و ز اشتیاق جمالت|ز پرده‌ها به درافتاد رازهای نهانی}}
{{ب|بر آتش تو نشستیم و دود شوق برآمد|تو ساعتی ننشستی که آتشی بنشانی}}
{{ب|چو پیش خاطرم آید خیال صورت خوبت|ندانمت که چه گویم ز اختلاف معانی}}
{{ب|من ای صبا ره رفتن به کوی دوست ندانم|تو می‌روی به سلامت سلام ما برسانی}}
{{ب|سر از کمند تو سعدی به هیچ روی نتابد|اسیر خویش گرفتی بکش چنان که تو دانی}}
{{پایان شعر}}