نمایش مبدأ برای وقت است که از چهره ی خود پرده گشایی

{{سرصفحه شعر
 | مطلع=وقت است که از چهره ی خود پرده گشایی
 | نام شعر=
 | شاعر =یوسف رحیمی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب =غزل
 |وزن = 
 |موضوع = امام عصر(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}
{{ب|وقت است که از چهره ی خود پرده گشایی|تا با تو بگويم غم شب هاي جدايي}}
{{ب|اسپندم و در تاب و تب از آتش هجران|«چون عودم و از سوختنم نیست رهایی»}}
{{ب|من در قفس بال و پر خویش اسیرم»|اي کاش تو يکبار به بالين من آيي}}
{{ب|در بنده نوازي و بزرگي تو شک نيست|من خوب نياموختم آداب گدايي}}
{{ب|عمري ست که ما منتظر آمدنت، نه|تو منتظر لحظه ی برگشتن مايي}}
{{ب|مي خواستم از ماتم دل با تو بگويم|از ياد رود ماتم و دل چون تو بيايي}}
{{ب|امشب شده اي زائر آن تربت پنهان؟|يا زائر دلسوخته ی کرب و بلايي}}
{{ب|اي پرسشِ بي پاسخِ هر جمعه ی عشّاق|آقا تو کجايي؟ تو کجايي؟ تو کجايي؟}}
{{پایان شعر}}