رفتم من و، هوای تو از سر نمیرود: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =رفتم من و، هوای تو از سر نمیرود | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =جودی خراسانی | قالب =غزل | وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن | موضوع = امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیا...» ایجاد کرد) |
|||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|رفتم من و، هوای تو از سر نمیرود|داغ غمت ز سینهٔ خواهر نمیرود}} | {{ب|رفتم من و، هوای تو از سر نمیرود|داغ غمت ز سینهٔ خواهر نمیرود}} | ||
{{ب|برخیز تا | {{ب|برخیز تا رویم، برادر! که خواهرت|تنها به سوی روضهی مادر نمیرود}} | ||
{{ب|گر بیتو زینب تو کند جایْ در وطن|از خجلتش به نزد پیمبر نمیرود}} | |||
{{ب|خواهم بَرَم عیال تو را در وطن ولی|لیلا ز روی مرقد اکبر نمیرود}} | |||
{{ب|از روی تربت تو که «دار الشّفای» اوست|سوی حجاز، عابد اطهر نمیرود}} | |||
{{ب|سوز گلوی خشک تو! اندر لب فرات|ما را زِ یاد تا لب کوثر نمیرود}} | {{ب|سوز گلوی خشک تو! اندر لب فرات|ما را زِ یاد تا لب کوثر نمیرود}} | ||
{{ب|پهلوی چاکخوردهات از نیزهی سنان|ما را ز یاد تا صف محشر نمیرود}} | |||
{{ب|تا گوشهٔ لحد شودم جا، ز خاطرم|کنج تنور خولی کافر نمیرود}} | {{ب|تا گوشهٔ لحد شودم جا، ز خاطرم|کنج تنور خولی کافر نمیرود}} | ||
{{ب|زآن لعل لب، تلاوت قرآن به نوک نی|از خاطرم به حقّ پیمبر! نمیرود}} | |||
{{ب|بزم یزید و طشت زر و چوب خیزران|هرگز ز یاد زینب مضطر نمیرود}} | {{ب|بزم یزید و طشت زر و چوب خیزران|هرگز ز یاد زینب مضطر نمیرود}} | ||
{{ب|«جودی» ز یاد آن لب خشکیدهات، شها!|گر در جنان رود، لب کوثر نمیرود}} | |||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==پانویس== | ==پانویس== |
نسخهٔ ۱۵ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۰
اطلاعات شعر | |
---|---|
نام شاعر | جودی خراسانی |
قالب | غزل |
وزن | مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن |
موضوع | امام حسین(ع) |
زمان سرایش | معاصر |
زبان | فارسی |
تعداد ابیات | ۵بیت |
رفتم من و، هوای تو از سر نمیرود را شاعر آیینی جودی خراسانی درباره زبان حال حضرت زینب(س) با همسرش امام حسین(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در پنج بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن میباشد.
متن شعر
رفتم من و، هوای تو از سر نمیرود | داغ غمت ز سینهٔ خواهر نمیرود | |
برخیز تا رویم، برادر! که خواهرت | تنها به سوی روضهی مادر نمیرود | |
گر بیتو زینب تو کند جایْ در وطن | از خجلتش به نزد پیمبر نمیرود | |
خواهم بَرَم عیال تو را در وطن ولی | لیلا ز روی مرقد اکبر نمیرود | |
از روی تربت تو که «دار الشّفای» اوست | سوی حجاز، عابد اطهر نمیرود | |
سوز گلوی خشک تو! اندر لب فرات | ما را زِ یاد تا لب کوثر نمیرود | |
پهلوی چاکخوردهات از نیزهی سنان | ما را ز یاد تا صف محشر نمیرود | |
تا گوشهٔ لحد شودم جا، ز خاطرم | کنج تنور خولی کافر نمیرود | |
زآن لعل لب، تلاوت قرآن به نوک نی | از خاطرم به حقّ پیمبر! نمیرود | |
بزم یزید و طشت زر و چوب خیزران | هرگز ز یاد زینب مضطر نمیرود | |
«جودی» ز یاد آن لب خشکیدهات، شها! | گر در جنان رود، لب کوثر نمیرود |