زینب رسید بر سر جسم شهید عشق: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =زینب رسید بر سر جسم شهید عشق | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = عاصم زنجانی | قالب = غزل | وزن = | موضوع = امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات = ۱۲بیت | منبع = }} '''زینب رسید بر سر ج...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
{{ب|جسمی پدید گشته پُر از زخم تیر و سنگ|هر زخم وی ز عالم جانش، بَرید عشق}} | {{ب|جسمی پدید گشته پُر از زخم تیر و سنگ|هر زخم وی ز عالم جانش، بَرید عشق}} | ||
{{ب|گفت: ای خدا! برادرم این است یا که من|در اشتباهم از غم و درد شدید عشق؟}} | {{ب|گفت: ای خدا! برادرم این است یا که من|در اشتباهم از غم و درد شدید عشق؟}} | ||
{{ | {{ب|نی‌نی؛ در اشتباه نی‌ام، جز برادرم|کس نیست در جهان، شه فرد و وحید عشق}} | ||
{{ب|برداشت آن گه، آن تن صد پاره‌پاره را|بر روی دست، چون گل صد برگ عید عشق}} | {{ب|برداشت آن گه، آن تن صد پاره‌پاره را|بر روی دست، چون گل صد برگ عید عشق}} | ||
{{ب|گردانْد رخ به سوی سماوات و عرضه کرد|درد دلش به حضرت ربّ المجید عشق}} | {{ب|گردانْد رخ به سوی سماوات و عرضه کرد|درد دلش به حضرت ربّ المجید عشق}} | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]] | [[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]] | ||
[[رده:شعرهای کهن]] | [[رده:شعرهای کهن]] | ||
[[رده:شعر در قالب غزل]] | |||
نسخهٔ ۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۷
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | عاصم زنجانی |
| قالب | غزل |
| موضوع | امام حسین(ع) |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۱۲بیت |
زینب رسید بر سر جسم شهید عشق را عاصم زنجانی درباره امام حسین(ع) در دوازده سروده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه است.
متن شعر
| زینب رسید بر سر جسم شهید عشق | گویا رسید پیش خدای مجید عشق | |
| اِستاد با کمال ادب در حضور حق | بشنید از گلوی بریده، نوید عشق | |
| جسمی بدید بی‌سر و بی‌دست و بی‌لباس | در خاک و خون فتاده ز تیغ حدید عشق | |
| جسمی پدید گشته پُر از زخم تیر و سنگ | هر زخم وی ز عالم جانش، بَرید عشق | |
| گفت: ای خدا! برادرم این است یا که من | در اشتباهم از غم و درد شدید عشق؟ | |
| نی‌نی؛ در اشتباه نی‌ام، جز برادرم | کس نیست در جهان، شه فرد و وحید عشق | |
| برداشت آن گه، آن تن صد پاره‌پاره را | بر روی دست، چون گل صد برگ عید عشق | |
| گردانْد رخ به سوی سماوات و عرضه کرد | درد دلش به حضرت ربّ المجید عشق | |
| گفت: ای خدای ما خَلَق ای حیّ لا یَمُوت | این مظهر تو هست که گشته فقید عشق | |
| آن خسروی که عشق تو آمد به دیدنش | اینک به خون نشسته، کند بازدید عشق | |
| قربان راه عشق تو گردیده تشنه‌لب | با صد هزار درد و غم بی‌عدید عشق | |
| فرما ز ما قبول، تو از راه لطف، این | قربانی‌ای که بود، وجودش عمید عشق |