آن زمانی که خدا بود و سماوات نبود

آن زمانی که خدا بود و سماوات نبود		خبر از نه فلک و دوزخ وجنات نبود
نه قمر بود نه منظومه شمسی به مدار		بی نیازی به جز از قاضی الحاجات نبود
حور در پرده ابهام و ملك بی پر و بال		نام آدم به سر دفتر اثبات نبود
خلقت کل بشر داشت نه آب ونه گلی		اثر از صومعه وپیر مناجات نبود
کس نشان از حجرالاسود و از کعبه نداشت		خبر از ماخلق وسر مهمات نبود
عشق پنهان ونه دل بود ونه یک دلبر ناز		سخن از هلهله وادی میقات نبود
ماسوا این همه تصویر دل انگیز نداشت		نور را با ظلمات اذن ملاقات نبود
یک خدا بود، قدر قدرت وبی واهمه بود		پیش رو آینه ای داشت که او فاطمه بود