ابر تیره روی ماه آسمانم را گرفت

ابر تیره روی ماه آسمانم را گرفت		کربلا از من عموی مهربانم را گرفت
وقت دلتنگی همیشه او کنارم می‌نشست		بی‌وفا دنیا انیس و همزبانم را گرفت
روز عاشورا چه روزی بود؟ حیرانم هنوز		جانِ کوچک تا بزرگ خاندانم را گرفت
خرمنِ جسمی نحیف و آتشِ داغی بزرگ		درد رد شد از تنم، روح و روانم را گرفت
تار شد تصویر عمه، از سفر بابا رسید		آن مَلک آهی کشید و بعد جانم را گرفت