جز تو ای کشتۀ بی‌سر که سرا‌پا همه جانی

جز تو ای کشتۀ بی‌سر که سرا‌پا همه جانی		کیست کز دادن جانی بخرد جان جهانی
ما تو را کشته نخوانیم که در صورت و معنی		زنده اندر تن عشّاق چو ماهیّت جانی
عجبی نیست که عرش دل ما جای تو باشد		دوست را جز دل عاشق به جهان نیست مکانی
ما تو را در دِل و بیگانه تو را یافته در گل		هر کسی را به تو از رتبۀ خویش است گمانی
خلق در کوی تو جویند نشان از تو ولیکن		بی‌نشان تا نشوند از تو نجویند نشانی
وه که گر چشم حقیقت بگشاییم به رویت		مه‌جا وَز همه‌سو در دل و در دیده عیانی
جایی از نور تو خالی نَبُوَد در همه عالم		چون تو در قالب امکان مَثَل روح روانی
پیش عشّاق تو چون ذکر خدا ذکر تو باشد		بِه که از ذکر تو غافل ننشینند زمانی
عاشقان را نَبُوَد ایمنی از قهر الهی		مگر از لطف تو آرند به کف، خطّ امانی
سخن آن بِه که نگوییم در اوصاف کمالت		زآن‌که ما را نَبُوَد در خور مدح تو لسانی