جگر پر درد و دل پر خون و جان سرمست و ناپروا

جگر پر درد و دل پر خون و جان سرمست و ناپروا		شبم تاریک و مرکب لنگ و در سر، مایۀ سودا
اگر هشیار و مستوری ز سرّ این سخن دوری		میان رهروان کوری ز سرّ قرب أو أدنا
بیا، ای یار روحانی، بگو اسمای انسانی		چو می‌دانم که می‌دانی طریق عَلَّم اَلْاَسما
مرا گویی نشانی گو به ما از عالم معنی		خبر از بی‌خبر پرسی، نشان از بی‌نشانی‌ها
ز خورشید جمال او به هر وصفی که می‌گویم		همه ذرات می‌گویند شهِدنا بعد آمَنّا
به وحدانیتِ ذاتش گواهی می‌دهد هر دم		اگر خورشید، اگر ذره، اگر اعلی، اگر ادنا
بباید رفتن و خفتن، حدیث عشق بنهفتن		کجا شاید سخن گفتن ز اوصافی که لاتُحصا
بیا، ای جان خوش سودا، ببین نور تجلی را		خطاب مستطابی را بگو لبِّیک ما أوحا